Αντίο zougla.gr
Είναι κάτι στιγμές στη ζωή που παρόλο που έχεις κάνει τις επιλογές σου, έχεις αποφασίσει για το δρόμο σου, παρ όλα αυτά νοιώθεις ένα σφίξιμο στο στομάχι, μία συγκίνηση όχι γιατί δεν επίλεξες σωστά, αλλά γιατί αυτό που αφήνεις πίσω ήταν πολύ δυνατό κομμάτι της ζωής σου. Είναι για τις μάχες που έδωσες και ήταν νικηφόρες, ήταν γιατί πάλευες για κάτι καινούργιο για κάτι που ήξερες ότι είναι το μέλλον και που το παρελθόν αρνούμενο την αποδοχή του, το κτυπά ανηλεώς, χωρίς όμως αποτέλεσμα, έτσι κι αλλιώς το νέο θα κυριαρχήσει και θα επιβληθεί.
Αυτές ‘όμως οι πρώτες μάχες είναι σκληρές επώδυνες και ενίοτε τραυματικές.
Όταν λοιπόν βρέθηκα στη zougla.gr κλήθηκα μαζί με τον Σωτήρη Σκουλούδη να κάνουμε πραγματικότητα τον διαδικτυακό ρεπόρτερ. Δεν θα αναφερθώ σε λεπτομέρειες αυτής της περιόδου, οι παλιότεροι άλλωστε θυμούνται και οφείλουν να μεταφέρουν τις δυσκολίες αυτής τις προσπάθειας στους νεώτερους, για να τους διδάξουν το δρόμο του αγώνα της υπομονής και της επιμονής, για την επίτευξη του στόχου που στη προκειμένη περίπτωση δεν ήταν άλλος από την προστασία του βρέφους που μόλις είχε εμφανιστεί, τον διαδικτυακό ρεπόρτερ, θα πω όμως με ειλικρίνεια πως κοκκινίζω από ντροπαλή ευχαρίστηση, όταν ακούω σήμερα, τους αποδεκτούς πια στην αγορά διαδικτυακούς ρεπόρτερ άλλων μέσων, να αναφέρονται σε μένα και στο Σωτήρη ως τους πατέρες του διαδικτυακού ρεπορτάζ στην Ελλάδα.
Για να το πετύχουμε αυτό ένα ήταν το δυνατότερο όπλο η αλληλοβοήθεια μεταξύ μας. Ακόμα και όταν αργά τη νύχτα μετά από άλλο ένα διαδικτυακό ρεπορτάζ, έπαιρνε ο ένας τον άλλον τηλέφωνο μόνο και μόνο για να ξεσπάσει, για να εκτονώσει την πίεση την ένταση από την προσπάθεια, ο άλλος καρτερικά υπέμενε και κατέβαλλε κάθε προσπάθεια, να τον χαλαρώσει από την κατάσταση που γνώριζε πολύ καλά, πως αύριο θα βρίσκεται κι αυτός.
Τότε λοιπόν ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος κάνει μια κορυφαία κίνηση, δημιουργεί το διαδικτυακό ραδιόφωνο όπου ό ρεπόρτερ, όταν ήταν σε θέμα, όλες οι παραγωγές έπεφταν πάνω του. Η εικόνα και ο λόγος που μετέφερε ο ρεπόρτερ αποτέλεσε έξη για τους ακροατές του zougla radio και σε συνδυασμό με μια διαδικτυακή εφημερίδα που για τα πάντα ο αναγνώστης μπορούσε να ενημερωθεί άμεσα και έγκυρα οδήγησαν την zougla.gr στη θέση του πρωταθλητή.
Στα χρόνια που πέρασαν υπήρξαν και δύσκολες στιγμές, στιγμές συγκρούσεων και στεναχώριας. Αλλά σε πια οικογένεια λείπουν οι καβγάδες.
Θυμάμαι τα καλοπροαίρετα γέλια που κάναμε με τον Σωτήρη, από το έκδηλο άγχος του Νίκου Γεωργιάδη πριν από κάθε μεγάλο γεγονός για το πώς θα πάει το ζωντανό και αυτά, γιατί εμείς πλέον ξέραμε, ότι απλά θα βγάλουμε άλλο ένα καταπληκτικό ζωντανό, που θα μας έφερνε απέναντι στην κρυμμένη κάτω από τα μουστάκια του ικανοποίηση για το αποτέλεσμα. (Νίκο είσαι μεγάλος δάσκαλος και οφείλω να το πω – όχι βέβαια ότι δεν έχεις και ελαττώματα J ).
Εσένα Μάκη θα σε ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μου έδωσες να αποτελέσω μαζί με το Σωτήρη τον πατέρα του διαδικτυακού ρεπορτάζ στην Ελλάδα, ξέρω ότι προσπαθούσες να το πραγματοποιήσεις και πριν από μας τελικά η επιμονή σου επιβραβεύτηκε με την παρουσία μας. Εγώ τώρα έχω βγάλει πορεία για άλλα λιμάνια, παίρνω μαζί μου και το δικό μου μερίδιο από τη κατάκτηση της θέσης του πρωταθλητή, ίσως να βρεθούμε ανταγωνιστές, αλλά αυτό έτσι κι αλλιώς εμάς δεν μας φοβίζει, ως άνθρωποι της θάλασσας έχουμε μάθει να είμαστε μαχητές, έχουμε μάθει να δαμάζουμε τα κύματα για να φτάσουμε στο επόμενο λιμάνι και κει αφού ξαποστάσουμε, να λύνουμε ξανά τους κάβους και να σαλπάρουμε για νέους προορισμούς, σε ένα αέναο ταξίδι απόλαυσης της δημιουργίας.
Εύχομαι σε όλους σας να είσαστε υγιείς και να έχετε πάντα επιτυχίες.
ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΚΑ
ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΛΑΝΤΟΣ
Σχόλια