SeaDreamer

α] Η Ταφή του νεκρού Ο Απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρός, γεννώντας Μες απ’ την πεθαμένη γη τις πασχαλιές, σμίγοντας Θύμηση κι επιθυμία, ταράζοντας Με τη βροχή της άνοιξης ρίζες οκνές. Ο χειμώνας μας ζέσταινε, σκεπάζοντας Τη γη με το χιόνι της λησμονιάς, θρέφοντας Λίγη ζωή με απόξερους βολβούς. Το καλοκαίρι μας ξάφνισε καθώς ήρθε πάνω απ’ το Σταρνμπέργκερζε Με μια μπόρα, σταματήσαμε στις κολόνες, Και προχωρήσαμε στη λιακάδα, ως το Χοφγκαρντεν, Κι ήπιαμε καφέ, και κουβεντιάσαμε καμιάν ώρα. Bin gar keine Russin, stamm aus Litauen, echt deutch. Και σαν ήμασταν παιδιά, μείναμε στου αρχιδούκα, Του ξαδέλφου μου, με πήρε με το έλκηθρο, Και τρόμαξα. Κι έλεγε, Μαρία, Μαρία, κρατήσου δυνατά. Και πήραμε την κατηφόρα. Εκεί νιώθεις ελευθερία, στα βουνά. Διαβάζω σχεδόν όλη νύχτα, και πηγαίνω το χειμώνα στο νότο. Ποιες ρίζες απλώνονται γρυπές, ποιοι κλώνοι  δυναμώνουν Μέσα στα πέτρινα τούτα σαρίδια; Για του ανθρώπου, Να πεις ή να μαντέψεις, δεν μπορείς, γιατί γνωρίζεις μόνο Μια στοίβα σ

Στου Παρισιού τη φούρκα κουρνιασμένη σαπίζει μια παρέα καμαρωτή, πέντ' έξι νοματέοι κρεμασμένοι που απ' τους μπάτσους πιαστήκανε σκαστοί. Ληστάδες, που στην πιο ψηλή κορφή θρονιασμένοι αερίζονται καλά. Από τούτα τα μπουντρούμια, φσστ, λαγοί! Γιατί εδώ άσκημα ξοφλάνε απ' τη ζωή οι αγιογδύτες με κομμένα τα δυο αυτιά. Βάρδα, αλάργα απ' της κρεμάλας το σκοινί. Τους χαζούς τρακάρετέ τους ξαφνικά, στο φτερό βουτήξετέ τους τα λεφτά κι άψε σβήσε σκάσετέ το απ' τα σπαρτά μην τυχό χλωμοί απ' τον φόβο σας παιδιά, στη κρεμάλα φιγουράρετε ψηλά. Κι αν οι μάγκες δε σας βρούνε τον παρά, σα σας πιάσουν, παίξετέ τους τον παπά. Φως φανάρι ότι είσται αθώοι να τους φανεί, μη σας κλείσουνε στη χάψη για καλά. Βάρδα, αλάργα απ' της κρεμάλας το σκοινί. Της κλεψιάς κρύφτε τα σύνεργα. Αν τα βρουν, θα δαρτείτε απ' τους βοριάδες κρεμαστοί, ή άλλοι ισόβια σε κελιά θ' αμπαρωθούν μ' αλυσίδες χειροπόδαρα δετοί, με τους μπά