SeaDreamer

α] Η Ταφή του νεκρού Ο Απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρός, γεννώντας Μες απ’ την πεθαμένη γη τις πασχαλιές, σμίγοντας Θύμηση κι επιθυμία, ταράζοντας Με τη βροχή της άνοιξης ρίζες οκνές. Ο χειμώνας μας ζέσταινε, σκεπάζοντας Τη γη με το χιόνι της λησμονιάς, θρέφοντας Λίγη ζωή με απόξερους βολβούς. Το καλοκαίρι μας ξάφνισε καθώς ήρθε πάνω απ’ το Σταρνμπέργκερζε Με μια μπόρα, σταματήσαμε στις κολόνες, Και προχωρήσαμε στη λιακάδα, ως το Χοφγκαρντεν, Κι ήπιαμε καφέ, και κουβεντιάσαμε καμιάν ώρα. Bin gar keine Russin, stamm aus Litauen, echt deutch. Και σαν ήμασταν παιδιά, μείναμε στου αρχιδούκα, Του ξαδέλφου μου, με πήρε με το έλκηθρο, Και τρόμαξα. Κι έλεγε, Μαρία, Μαρία, κρατήσου δυνατά. Και πήραμε την κατηφόρα. Εκεί νιώθεις ελευθερία, στα βουνά. Διαβάζω σχεδόν όλη νύχτα, και πηγαίνω το χειμώνα στο νότο. Ποιες ρίζες απλώνονται γρυπές, ποιοι κλώνοι  δυναμώνουν Μέσα στα πέτρινα τούτα σαρίδια; Για του ανθρώπου, Να πεις ή να μαντέψεις, δεν μπορείς, γιατί γνωρίζεις μόνο Μια στοίβα σ

Στου Παρισιού τη φούρκα κουρνιασμένη σαπίζει μια παρέα καμαρωτή, πέντ' έξι νοματέοι κρεμασμένοι που απ' τους μπάτσους πιαστήκανε σκαστοί. Ληστάδες, που στην πιο ψηλή κορφή θρονιασμένοι αερίζονται καλά. Από τούτα τα μπουντρούμια, φσστ, λαγοί! Γιατί εδώ άσκημα ξοφλάνε απ' τη ζωή οι αγιογδύτες με κομμένα τα δυο αυτιά. Βάρδα, αλάργα απ' της κρεμάλας το σκοινί. Τους χαζούς τρακάρετέ τους ξαφνικά, στο φτερό βουτήξετέ τους τα λεφτά κι άψε σβήσε σκάσετέ το απ' τα σπαρτά μην τυχό χλωμοί απ' τον φόβο σας παιδιά, στη κρεμάλα φιγουράρετε ψηλά. Κι αν οι μάγκες δε σας βρούνε τον παρά, σα σας πιάσουν, παίξετέ τους τον παπά. Φως φανάρι ότι είσται αθώοι να τους φανεί, μη σας κλείσουνε στη χάψη για καλά. Βάρδα, αλάργα απ' της κρεμάλας το σκοινί. Της κλεψιάς κρύφτε τα σύνεργα. Αν τα βρουν, θα δαρτείτε απ' τους βοριάδες κρεμαστοί, ή άλλοι ισόβια σε κελιά θ' αμπαρωθούν μ' αλυσίδες χειροπόδαρα δετοί, με τους μπά

Νιώθω μύγες στο γάλα μου να ιδώ, Νιώθω κάθε άνθρωπο απ  τη φορεσιά, Νιώθω τον αίθριο από τον κακό καιρό, Νιώθω το μήλο πάνω πάνω στη μηλιά, Νιώθω απ την κόλλα να βρω τον ιξό, Νιώθω όσα από όμοια πάστα είναι φτιαγμένα, Νιώθω ποιος έχει σκόλη, ποιος δουλειά, Νιώθω το καθετί, όξ' από μένα. Νιώθω απ το ράσο κάθε κληρικό, Νιώθω κάθε ζακέτα απ  το γιακά, Νιώθω τον δούλο απ  τον αφεντικό, Νιώθω απ τον πέπλο κάθε καλογριά, Νιώθω τον αγιογδύτη απ τη ζαριά, Νιώθω γελοία κορμιά καλοθρεμμένα, Νιώθω κάθε κρασί απ  τα βουτσιά, Νιώθω το καθετί, όξ' από μένα. Νιώθω μουλάρι απ  άλογο να βρω, Νιώθω τι αγώι καθένα τους κρατά Νιώθω ποια είναι η Μπιεατρίς και ποια η Υζαμπώ, Νιώθω όταν ζάρι αθροίζει και μετρά, Νιώθω να ιδώ στον ύπνο μου βραχνά, Νιώθω άντρες, νιους, παιδιά, ένα προς ένα, Νιώθω των Μποέμ την αίρεση  καλά, Νιώθω το καθετί, όξ' από μένα. Πρίγκιπα, όλα τα νιώθω, γενικά, Νιώθω μούτρα ανθηρά κι αρρωστημένα, Νιώθω το χάρο που

Γιατί είτε αγύρτες είστε είτε αγιογδύτες, Απατεώνες στα ζάρια ή στα χαρτιά, Ή κιβδηλοποιοί ή λωποδύτες, Θα πεθάνετε απάνου στη φωτιά Σαν άθεοι σαν προδότες. Μα ή κλεψιά Κάμετε ή καμιάν άλλη ατιμία, Που πάνε τα όσα βγάνετε λεφτά; Όλα στα καπηλειά και στα πορνεία Κι αν είστε ποιητάδες, καμποτίνοι, Κι αν ζείτε σα λωλοί μ αδιαντροπιά, Κι αν είστε οργανοπαίχτες, θεατρίνοι, Κι αν γυρίζετε χώρες και χωριά Και φάρσες παίζεται ή έργα σοβαρά, Κι αν κερδάτε στο τζόγο μ΄ ευκολία, Για πέστε, που ξοδεύονται όλ΄  αυτά; Όλα στα καπηλειά και στα πορνεία. Απ τις βρωμιές αυτές αλάργου ζήστε, Θρέψετε άλογα και άλλα ζωντανά, Αμπέλια και χωράφια καλλιεργήστε* Κι αν γράμματα δεν ξέρετε, λεφτά Θα κερδίστε αν δουλέφτε με καρδιά. Μα όσο βαριά κι αν κάνετε αγγαρεία, Που παν και κόποι και δουλευτικά; Όλα στα καπηλειά και στα πορνεία. Παπούτσια ρόμπες κι άλλα ρουχικά Καινούρια, δίχως λύπηση καμία, Πουλάτε και φέρτε τα λεφτά Όλα στα καπηλειά και στα πορν

-Τι ακούω;- Εγώ είμαι.- Ποιος εσύ;- Η καρδιά σου Που κρέμεται από μια ψιλή κλωστή. Έχασα θάρρος και χαρά, στοχάσου, Σα σ είδα μόνο εκεί σε μια αγκωνή Σα δαρμένο να κρύβεσαι σκυλί. -Γιατί αυτό; - Για τις τρέλες σου νομίζω. -Τι έχεις ;- Άρχισα πια να βαριεστίζω. -Παράτα με. –Γιατί; -Θε να σκεφτώ. -Μπα! Πότε; - Όταν πια δε θα παιδιαρίζω. Άλλο δε λέω -Σκοτίστηκα κι εγώ. -Τι  σκέφτεσαι; -Πως έχω αξία. –Στάσου -Τριάντα χρονώ είσαι. –όσο μουλάρι ζει. -Μα παιδιαρίζεις; -Όχι. –Τα μυαλά σου Σου στριψε τότε. –Πότε; - Μια στιγμή.  Μύγα στο γάλα μέσα θα χεις δει Τούτο άσπρο εκείνη μαύρη ξεχωρίζω Τη διαφορά. –Έτσι ε! –Να καβγαδίζω Σα θες, και πάλι θα στα ξαναπώ. -Χάθηκες! –Μη φοβάσαι, δεν ποδίζω. -Άλλο δε λέω. –Σκοτίστηκα κι εγώ. -Σε συμπονώ για τη κακομοιριά σου. Αν ήσουν κανας άλαλος μπορεί Να χες μια πρόφαση στη κατάντια σου* Μα ή δε σου καίγεται για όλα αυτά καρφί ¨η σαν πέτρα είναι η κούτρα σου ξερή Ή στα χάλια που τώρα σ αντικρίζ

Την Ελευθερία Ψυχογιού μπορείτε να δείτε σήμερα Τρίτη στη εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου   Αλ Τσαντίρι Στο Βίντεο που ακολουθεί το τι είπε και γιατί διώκεται τελικά η Ελευθερία, από τη σύζυγο του αντιπροέδρου κ. Θ. Πάγκαλου κ. Χριστίνα Χριιστοφάκη

Την Πέμπτη 8 Μαρτίου (παγκόσμια μέρα της Γυναίκας) στα Δικαστήρια της Σχολής Ευελπίδων στο κτήριο 4, αίθουσα 1, θα εκδικαστεί η απαίτηση της συζύγου του ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ κ.Θ. Πάγκαλου  κ.Χριστίνας Χριστοφάκη από την κ. Ελευθερία Ψυχογιού ύψους 300.000 ευρώ., Όπως προκύπτει από την αγωγή που υπέβαλλε η κ. Χριστοφάκη κατά της κ.Ελευθερίας Ψυχογιού,( Η Ελευθερία Ψυχογιού είναι γνωστή από τη δράση της σε κοινωνικούς αγώνες). Η πρώτη θεωρεί απαξιωτικό να την αποκαλούν με το επώνυμο του συζύγου της, αφού τονίζει ότι αναφέρθηκε σκόπιμα στην ίδια με το επώνυμο του συζύγου της (Παγκάλου) με σκοπό να την απαξιώσει!   Νομίζω ότι γυναίκες και άνδρες οφείλουμε να βρισκόμαστε στο πλάι της ΓΥΝΑΙΚΑΣ Στο link που  ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε λεπτομέρειες της υπόθεσης http://www.zougla.gr/politiki/article/i-sizigos-pagalou-apeti-apozimiosi-ipsous-300000-evro Άλλες σχετικές αναρτήσεις: http://freedompsixogiou.blogspot.com/2012/03/blog-post.

Με τον ίδιο τρόπο που πλένουμε το κορμί μας, θα έπρεπε  να πλένουμε και το πεπρωμένο μας, να αλλάζουμε ζωή,  όπως αλλάζουμε ρούχα – όχι για λόγους επιβίωσης,  όπως κάνουμε όταν τρώμε ή κοιμόμαστε, μα με εκείνο το  σεβασμό που έχουμε σαν τρίτοι απέναντι στον εαυτό μας. —Φ. Πεσσόα